Anna van der Breggen: “Dit is een fantastisch gevoel. Winnen voelt nog altijd even lekker, ja. Ik had dit totaal niet verwacht, want dit was niet het plan. We wilden opnieuw voor Femke Gerritse gaan. Maar het ging heel hard op de laatste beklimming, waardoor we met een beperkt groepje boven kwamen. Mischa Bredewold en Femke Gerritse vochten keihard erachter om terug te komen. Vooraan waren er veel aanvalspogingen. Ik zat geïsoleerd en rond mij zaten er allemaal koppeltjes. En die reageerden ook niet allemaal op de aanvalspogingen. Dat was best irritant, dus anticipeerde ik om niet in een situatie gedrongen te worden waar ik zelf achter de feiten aan moest rijden.”

“Toen de snelheid er in de afdaling even uitging, voelde ik dat het een goed moment was en ging ik er gewoon vol voor. Toen keek ik achterom en zag ik dat ik een gat had. Ik had dus vrij snel door dat ik voor de zege aan het koersen was. Dan ben ik steady door gegaan. Alleen was het iets vlakker richting de finish dan verwacht. Op een gegeven moment zag ik dat ze wel dichtbij kwamen op dat lange stuk, maar ik wist dat je als solo aanvalster in het voordeel was in het technische stuk met al die bochten op het einde. Als ze me dan nog niet hadden terug gepakt, dan wist ik dat dat heel moeilijk zou worden.”

“Of winnen nog hetzelfde voelt als in het eerste deel van mijn carrière? Zeker wel! Maar ik fiets wel anders nu. Ik vind het leuk om dingen te proberen. Ik ben minder bang dan vroeger dat het niet lukt. Het maakt me minder uit als het eens mislukt. Daardoor koers ik veel vrijer.”

“Deze zege doet echt deugd. De Ardennenklassiekers waren voor mij toch wel een ontgoocheling. De week ervoor voelde ik me echt goed. Om dan ziek te moeten afhaken, was echt jammer. Ik wist dat ik er meer had kunnen uithalen dan wat het uiteindelijk is geworden. Maar om dan nu op deze manier solo een rit te winnen in de Vuelta, is fantastisch.”

“Dat Gerrie het rood houdt, is super mooi. We wisten al dat zij dit in zich had. We hadden het op training al gezien. Maar in de koers had ze dit nog nooit op deze manier getoond. Gisteren heeft ze enorm veel zelfvertrouwen getankt door met Marianne Vos een van de beste sprintsters ter wereld te kloppen. Ik haal er veel plezier uit als jonge rensters ontdekken wat ze in zich hebben en om die ontwikkeling van dichtbij mee te maken.”

“Wat ik voor de bergetappe van donderdag verwacht? Ook nu ga ik er gewoon vrij en zonder druk in. Ik ben realistisch genoeg om te weten dat het bergop echt lastig zal zijn om voor het podium te gaan. Mocht het lukken, is het fantastisch. En anders is het ook gewoon wat het is. Dinsdag was het al een prachtige dag met ritwinst en de rode trui voor Femke Gerritse en vandaag win ik onverhoopt. Het is gewoon fijn koersen met zo’n enthousiaste groep, zeker als het goed gaat. We hebben met het team al heel mooie dagen gehad hier in de Vuelta Femenina. En die pakt niemand ons meer af. Verder gaan we er vol voor gaan en dan zien we wel of het lukt om het eindpodium te behalen.”

“Op de laatste beklimming werd in de laatste anderhalve kilometer bergop zó hard doorgetrokken. Ik ontplofte gewoon volledig. Voor mij was Mischa Bredewold alweer van goudwaarde vandaag. Ook zij had moeten lossen, maar ze reed ontzettend hard in de achtervolging in de afdaling. Alle credits naar haar dat we terug voorin geraakten. Op dat moment zag ik dat Anna van der Breggen er vandoor was en riep ik naar Mischa: ANNA ZIT VOORUIT! Dat was súper om te zien.”

“De finale was zo chaotisch. We reden zó hard naar beneden en naar de finish. Het ging razendsnel. Het was gekkenwerk in dat dorpje met al die bochten. Daardoor had ik er geen zicht op of Anna nog voorop zat of niet. Ik zag Marianne niet juichen aan de finish, dus ik had wel een vermoeden, maar ik wist het niet zeker. Toen zag ik haar daar achter het hoekje staan. Dat was totale euforie. Deze eerste dagen verliepen gewoon perfect. Ik ben ook blij dat ik de trui behoud. Morgen hoop ik in een rood sprintpak te kunnen starten. Ik zal er alleszins van genieten."